Psychoterapia indywidualna – polega na pracy psychoterapeuty z jednym chorym. Pogłębia to silnie wzajemny ich związek oraz wzmacnia wynikające stąd argumenty i doświadczenia. Psychoterapia grupowa – uczestniczy w niej kilku chorych oraz jeden lub więcej terapeutów. Umożliwia to psychoterapię większej liczbie chorych, zwiększa możliwość wymiany doświadczeń oraz umożliwia korzystny wpływ

Psychoterapia jest metodą leczenia wykorzystującą oddziaływanie psychologiczne. Istota psychoterapii jest emocjonalny i wzbudzający nadzieję kontakt między leczącym (terapeutą), a chorym. W czasie spotkań terapeuta umiejętnie dobierając słowa i działania stara się pomóc choremu. Istnieją cztery podstawowe źródła inspiracji: teoria psychoanalityczna, behawiorystyczna, interpersonalna i poznawcza. Dają one początek wielu różnorodnym podejściom

Specjaliści w dziedzinie psychologii są zatrudniani: w palcówkach oświaty i wychowania – poradnie wychowawczo-zawodowe, szkoły w placówkach służby zdrowia – poradnie zdrowia psychicznego, poradnie rehabilitacyjne, oddziały szpitalne, sanatoria w placówkach wymiaru sprawiedliwości – zakłady wychowawcze, karne w różnych instytucjach naukowych i zakładach produkcyjnych. W placówkach oświaty przeprowadza się badania psychologiczne

Według tej teorii zachowanie człowieka jest regulowane przez procesy: orientacyjne, emocjonalno-motywacyjne oraz programująco-kontrolujące. W Polsce zyskała sobie dużą popularność, a powstała na podstawie nurtu teorii poznawczych oraz dużego wkładu polskich badaczy: T. Tomaszewskiego, J. Reykowskiego, K. Obuchowskiego, J. Kozieleckiego. Procesy orientacyjne – w przebiegu których człowiek odbiera informacje płynące z

Teoria ta zakłada, że człowiek stanowi jedność składającą się z „Ja psychicznego” i organizmu w rozumieniu biologicznym. Jedność ta ma charakter unikatowy, niepowtarzalny, co stanowi jej niepodważalną wartość. Człowiek z natury jest dobry – jego naturalne dążenia rozwojowe są pozytywne i konstruktywne. Podstawową właściwości natury ludzkiej jest zdolność do stałego

W świetle tej teorii człowiek stanowi podmiot własnej aktywności i przyjmuje wobec otoczenia postawę badawczą tzn. odbiera informacje płynące z otoczenia, rejestruje je w pamięci, formułuje hipotezy wyjaśniające zarejestrowane zjawiska, sprawdza je w procesie przystosowania się i przekształcania rzeczywistości. W toku poznawania rzeczywistości tworzy tzw. konstrukty poznawcze, a są to

Związane są ściśle z nazwiskiem S. Freuda, twórcy psychoanalizy, zwanej również psychologią głębi. Przyjmuje ona, że zachowanie człowieka jest ukierunkowane przez wewnętrzne siły, pozostające ze sobą w stałym konflikcie. Aparat psychiczny człowieka składa się z trzech sfer: Id, Ego i Super-Ego. Sfera pierwsza Id zawiera wrodzone, nieuświadomione popędy oraz wyparte

Według tej teorii zachowanie człowieka jest w pełni sterowane przez środowisko zewnętrzne. Każdy bodziec płynący z otoczenia wywołuje wymierną reakcję ze strony organizmu ( ruchy mięśni, reakcje sterowane przez autonomiczny układ nerwowy, reakcje słowne). Wyróżnia się przy tym bodźce bezwarunkowe i warunkowe. Bodźce bezwarunkowe to czynniki to czynniki wywołujące reakcje

Mimo stałego wzrostu wiedzy psychologicznej, nie opracowała ona dotąd zwartej i jednolitej koncepcji człowieka, a sposoby opisania poszczególny jego zachowań różnią się w zależności od teorii psychologicznej, na gruncie której powstały. W psychologii mówi się o modelu człowieka w ujęciach: behawioralnym (behavior – zachowanie), psychodynamicznym, psychologii poznawczej i humanistycznej. W

Przedmiotem psychologii współczesnej jest opis i wyjaśnianie zachowań człowieka w jego kontaktach z otoczeniem. Wyróżnia się psychologię teoretyczną, zwaną też psychologią ogólną, oraz psychologię stosowaną. Psychologia ogólna zajmuje się badaniem: procesów psychicznych (procesy poznawcze, emocjonalno-motywacyjne, decyzyjne), osobowości, różnic indywidualnych między ludźmi, zachowań społecznych. Psychologia stosowana to nauka wykorzystująca wiedzę teoretyczną