Według tej teorii zachowanie człowieka jest regulowane przez procesy: orientacyjne, emocjonalno-motywacyjne oraz programująco-kontrolujące. W Polsce zyskała sobie dużą popularność, a powstała na podstawie nurtu teorii poznawczych oraz dużego wkładu polskich badaczy: T. Tomaszewskiego, J. Reykowskiego, K. Obuchowskiego, J. Kozieleckiego.
Procesy orientacyjne – w przebiegu których człowiek odbiera informacje płynące z otoczenia i wnętrza organizmu, powtarza je budując jednolity obraz własnej osoby i sytuacji zewnętrznych. Informacje są odbierane za pomocą analizatorów (oko, ucho, zmysł smaku, dotyku). Na podstawie wrażeń zmysłowych powstają spostrzeżenia, czyli odbicia obrazów, zjawisk świata, jak również procesów zachodzących wewnątrz organizmu. Spostrzeżenia te są kodowane w pamięci.
Na podstawie tych spostrzeżeń człowiek może odtworzyć obrazy przedmiotów i zjawisk obecnie nie występujących w jego otoczeniu, czyli tworzyć wyobrażenia. Wyobrażenia zaś mogą mieć charakter odtwórczy, jak również wytwórczy, kiedy to buduje wyobrażenia zjawisk, przedmiotów nigdy nie widzianych (np. fikcja literacka).
Procesy emocjonalno-motywacyjne. Emocje stanowią odpowiedz organizmu na różne bodźce. Różnią się one poziomem pobudzenia, znakiem i jakością. Reakcje emocjonalne wyrażane są na zewnątrz ekspresją w postaci mimiki, tonu i melodii głosu. Nie mniejszą rolę odgrywają zachowania wyładowujące – ruch, mowa, śpiew, a także uczucia wobec osób, przedmiotów, wartości.